NANTUS vulgo NANTEUIL

NANTUS, vulgo NANTEUIL

locus Galliae et fiscus in pago Costantino, uti dicitur in Vita S. Marculfi Abbatis, qui eum cum omnibus suis reditibus a Childeberto Francorum Rege petiit ac obtinuit, ibique Monasterium condidit. A rivo decurrente nomen accepit, Nant enim Britannice olim rivum vocatum esse, diximus supra, in voce Nantuadis. Hermiricus alterius Nanti, in pago Meldensi, meminit, ubi S. Waldebertus Abbas Luxoviensis natus est: Uterque et Nantogilum et Nantoilum haud

dubie olim est appellatus, uti docet amborum locorum vulgaris appellatio. Hadr. Vales. Notit. Gall.